Nationalisering gemeenteraadsverkiezingen is een doodlopende weg

Bij de Tweede Kamerverkiezingen vorig jaar mocht je na een wandeling naar het stembureau slechts één vakje op het stembiljet inkleuren. Afgelopen woensdag was datzelfde ommetje ineens twee keer zoveel waard: in 337 gemeenten mocht je stemmen voor de gemeenteraad en over de nieuwe Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten. In Amsterdam konden bewoners bovendien stemmen op stadsdeelcommissies. Een driedubbele stembureauwandelwaarde dus.

‘Gemeenteraadsverkiezingen geven opkomst referendum flinke duw in de rug’, constateerde de NOS donderdagochtend optimistisch. Zowel de opkomst van de raadsverkiezingen als het referendum overtroffen de verwachtingen van opiniepeilers, al waren er wel duidelijke verschillen. In gemeenten met een dubbele stembureauwaarde lag de opkomst voor het referendum op 53 procent, in de overige 45 gemeenten bleef deze steken op 30,53 procent.

Lees “Nationalisering gemeenteraadsverkiezingen is een doodlopende weg” verder

Kiezers moeten voelen: ‘Politiek is ook van mij’

Als verkiezingen het feest van de democratie zijn en slechts een kleine meerderheid van de kiezers op komt dagen bij de gemeenteraadsverkiezingen, wil het niet zeggen dat de rest van Nederland feestjes verafschuwt. Het betekent vooral dat het feest van de lokale democratie voor een groot deel weinig te bieden heeft. Maar hoe trek je kiezers naar je feest – als de save the date al jaren geleden is verstuurd en de meeste gasten hooguit twee gemeenteraadsleden van naam kennen? Hoe kunnen gemeenten de burgerparticipatie bevorderen?

In 2014 besloten meerdere steden de verkiezingen aan te kleden om het stemmen ‘leuker’ te maken. In Leiden hingen posters van burgemeester Henri Lenferink in een circuspak ter aankondiging van het Leidse verkiezingsfestival. Inwoners konden op verschillende bijzondere locaties stemmen, zoals de Egyptische tempel in het Rijksmuseum voor Oudheden. Den Haag organiseerde een muziekfestival. Amsterdammers konden de stempas volgens een woordvoerder van de gemeente gebruiken ‘als een soort bonuspas’, bijvoorbeeld voor een extra koekje of korting om een museumkaartje. Lees “Kiezers moeten voelen: ‘Politiek is ook van mij’” verder

The Ugly: ‘Ik weet niet meer waar mijn stempas is’

The Good, the Bad, the Ugly and the Unlucky: wanneer je kijkt naar de motieven van kiezers om bij verkiezingen weg te blijven kun je onderscheid maken tussen deze vier soorten niet-stemmers. In een eerdere blog schreef ik hoe ik voor mijn scriptieonderzoek op deze indeling ben gekomen. Voor een goed debat over het functioneren van een democratie en de betekenis van opkomstpercentages is het van belang dat deze verschillende motieven naar voren komen in de media. De komende tijd ben ik dieper ingegaan op deze vier typen niet-stemmers aan de hand van voorbeelden uit de media. Na the Goodthe Unluckythe Bad deze week the Ugly. Oftewel: onverschillige niet-stemmers die niet warm of koud worden van politiek.

Nonchalance

Zowel cynische- als onverschillige niet-stemmers hebben een lage politieke interesse. De groepen lijken op het eerste gezicht sterk op elkaar in hun motief, maar toch bestaat er een belangrijk verschil. De onverschillige niet-stemmer blijft van de stembus weg uit nonchalance, de cynicus uit wrok tegenover de politiek. Lees “The Ugly: ‘Ik weet niet meer waar mijn stempas is’” verder

Opkomst én uitslag gemeenteraadsverkiezingen lastig te voorspellen

Wat kunnen peilingen voor de Tweede Kamerverkiezingen zeggen over de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen? Nu de campagnes langzaam op stoom beginnen te komen en de peilingen van Maurice de Hond weer iedere week in de media opduikt, een terechte vraag. Politicoloog Tom Louwerse is de bedenker van de Peilingwijzer, een combinatie van de grootste peilingenbureaus samen. Hij geeft op Stuk Rood Vlees aan dat de landelijke peilingen mede door het verschil in de opkomst tussen de Tweede Kamer- en gemeenteraadsverkiezingen een vertekenend beeld kunnen geven van de uitslag. Lees “Opkomst én uitslag gemeenteraadsverkiezingen lastig te voorspellen” verder

The Bad: ‘Het is toch allemaal één pot nat!’

The Good, the Bad, the Ugly and the Unlucky: wanneer je kijkt naar de motieven van kiezers om bij verkiezingen weg te blijven kun je onderscheid maken tussen deze vier soorten niet-stemmers. In een eerdere blog schreef ik hoe ik voor mijn scriptieonderzoek op deze indeling ben gekomen. Voor een goed debat over democratie en de betekenis van opkomstpercentages is het van belang dat deze verschillende motieven naar voren komen in de media. De komende tijd ga ik dieper in op deze vier typen niet-stemmers aan de hand van voorbeelden uit de media. Na the Goodthe Unlucky deze week the Bad. Oftewel: cynische niet-stemmers voor wie politiek ‘allemaal één pot nat’ is. Lees “The Bad: ‘Het is toch allemaal één pot nat!’” verder