In deze derde nieuwsbrief van niet-stemmer.nl vind je een analyse van de gemeenteraadsverkiezingen en een verklaring voor de onverwachte overwinning van het nee-kamp bij het Wiv-referendum. Daarnaast lees je meer over de winst van Denk bij de Amsterdamse gemeenteraadsverkiezingen en het groeiend optimisme van Nederlanders over de politiek.
Links
In de media: overdreven optimisme over opkomst gemeenteraadsverkiezingen
Voor het eerst sinds 1994 steeg de opkomst bij de gemeenteraadsverkiezingen. Moeten we dit beschouwen als de herrijzenis van de lokale democratie? In de weekendbijlage van het Leidsch Dagblad leg ik uit waarom de opkomst juist tegenviel en optimisme onterecht is: “Ik had gedacht dat de combinatie van een referendum en de gemeenteraad nog meer mensen zou trekken. Twee keer stemmen in één ronde. Je ziet dat de opkomst van veel factoren afhankelijk is. Hoeveel reclame maken gemeenten en partijen voor de stembusgang? Hoe is het weer? En wat is de bemoeienis van landelijke politici? Ik heb de indruk dat landelijke kopstukken zich meer hebben laten zien dan vier jaar geleden. Dat leidt ook tot cynisme: mensen die daarom niet gaan stemmen of juist bewust kiezen voor een lokale partij.”
Lees “In de media: overdreven optimisme over opkomst gemeenteraadsverkiezingen” verder
Nieuwsbrief nummer 2 verschenen
Elke maand stuur ik een selectie van interessante verhalen over ontwikkelingen in de politiek en media. Deze keer aandacht voor de gemeenteraadsverkiezingen en de opkomstbevorderende activiteiten van lokale media in Enschede. De tweede nieuwsbrief van Niet-stemmer.nl kun je hier lezen.
Nieuwsbrief #1 verschenen
De eerste nieuwsbrief van Niet-stemmer.nl is verschenen! Met deze maand aandacht voor lijstduwers, een overzicht van de blogs over motieven voor niet-stemgedrag en een vooraankondiging. Je kunt de nieuwsbrief hier lezen. Abonneren kan via het aanmeldformulier in de rechter zijbalk.
Portugal heeft armoede en werkloosheid, maar geen populist
In een lezenswaardig verhaal op De Correspondent analyseert journalist Cátia Bruno waarom Portugal, ondanks de grote armoede in het land, niet ten prooi is gevallen aan een populistische politicus. Ze laat zien dat Portugezen met een grote mate van onverschilligheid naar hun nationale politici kijken. Alleen de EU kan op hun goedkeuring rekenen vanwege de subsidies voor de visindustrie. Bij de parlementsverkiezingen in 2015 bleef dan ook bijna 45 procent van de kiezers thuis.
Volgens de politicoloog Pedro Magalhães komt de politieke vervreemding van de Portugezen voort uit apathie. “Doordat de partijen in Portugal niet goed inspelen op de veranderingen die plaatsvinden op sociaal, economisch en educatief vlak, ontstaat er een kloof die maakt dat mensen te weinig vertrouwen in de politiek hebben om hun stem uit te brengen.” Daarnaast nemen de centrumlinkse socialisten samen met de Communistische Partij en het Linkse Blok met hun progressieve agenda een deel van de onvrede weg bij de armste bevolking.
Persoonlijk vind ik dat een erg onbevredigende verklaring. Als partijen écht (voorzichtig) op weg lijken om de bevolking te verheffen, zal toch juist een steeds groter deel van het electoraat op hen willen stemmen? Waarom gebeurt dit niet? Het maakt de vraag waarom zo’n groot deel van de Portugese burgers niet warm loopt voor verkiezingen alleen maar interessanter.