Andrew Sullivan waarschuwt voor Trumps belofte

Een hoge verkiezingsopkomst betekent dat meer kiezers hun stem laten klinken in de politieke besluitvorming. Het leidt zo tot een verdere democratisering van het bestuur. Maar de belofte van meer democratie=meer zeggenschap in het politieke bestuur kan ook een gevaar zijn. ‘Een samenleving waar alle barrières voor gelijkheid, formeel en informeel zijn verwijderd, als iedereen gelijk is; als elites worden verafschuwd en iedereen ‘mag doen wat hij wil’, kom je bij wat een democratie in het eindstadium kan worden genoemd. Er wordt hier niet langer door het stof gegaan voor het gezag, laat staan voor politieke ervaring.’ Dit leidt tot de opkomst van een tiran. Hij belooft een einde te maken aan de verlammende onsamenhangendheid van de democratie. Daarmee zou de tiran de democratie zelf afschaffen.

Aan de hand van de bovenstaande argumentatielijn waarschuwt de invloedrijke politiek commentator Andrew Sullivan voor Donald Trump. Volgens Sullivan illustreert de opkomst van de Republikeinse presidentskandidaat hoezeer de democratie in de Verenigde Staten onder druk staat. Tegen het einde van het betoog noemt hij Trump ‘fascistisch’. Over dit stempel voor Trump waar in de Amerikaanse media al veel over wordt gediscussieerd (zie ook dit artikel op Vox).

Het essay van Sullivan verscheen twee weken geleden in De Groene Amsterdammer.

Afbeelding van Flickr.com, CC-licentie, Vielle Miettinen

Twee lessen over kiezersopkomst uit het Brexit-referendum

Naast de uitslag van het Brexit-referendum valt vooral het bijzonder hoge opkomstpercentage op. Welgeteld 72.2 procent van de kiezers maakte de gang naar het stembureau. Ook al klagen Britten uit het Remain-kamp dat zij door het slechte weer niet konden stemmen, alsnog was de kiezersopkomst de hoogste in de Britse parlementaire geschiedenis sinds 1992. Met ons referendum over het associatieverdrag met Oekraïne in het achterhoofd, vallen er twee lessen te leren uit deze ‘EU-referenda’. Lees “Twee lessen over kiezersopkomst uit het Brexit-referendum” verder

Verlangen Nederlanders naar meer leiderschap?

Aan weinig lijkt tegenwoordig zoveel behoefte als aan leiderschap. Schrijvers van hoofdredactionele artikelen, columnisten en politieke journalisten houden niet op te verzuchten dat gebrek aan leiderschap het grote manco van onze tijd is. Zoveel problemen zouden kunnen worden opgelost (…) als politici en bestuurders hun verantwoordelijkheid onder ogen zouden zien, als zij werkelijk initiatief zouden nemen (…).

Met deze constatering opent schrijver Maarten Asscher het openingsessay in het themanummer van literair tijdschrift De Gids over leiderschap. Er lijkt inderdaad een ware cultus rondom het ideaal van leiderschap te hangen. Maar wat klopt er van de stelling dat er in de huidige samenleving een breed verlangen naar daadkrachtige politici rondzingt? Willen Nederlandse kiezers écht meer leiderschap? Lees “Verlangen Nederlanders naar meer leiderschap?” verder

Mark Bovens: ‘Opkomstplicht kan meritocratie terugdringen’

Te veel meritocratie versterkt en legitimeert de positie van hoogopgeleiden in de samenleving. Dat is onwenselijk, stelt hoogleraar bestuurskunde Mark Boves: aanleg is even arbitrair als afkomst. Bij de presentatie van de bundel Meritocratie. Op weg naar een nieuwe klassensamenleving?  noemde hij de meritocratie daarom ‘een pover samenlevingsideaal’. De perfecte meritocratie gaat immers uit van een the winner takes it all-principe. Maar: het leven is geen wedstrijd waar degenen met de beste opleiding automatisch recht heeft op het hoogste salaris, de beste woonplaats en de meest invloedrijke posities in de maatschappij.

Meerstemmigheid laten klinken

De meritocratie heeft veel goede kanten, erkent Bovens: op een ministerie of in de wetenschap is het volkomen logisch dat degenen met de hoogste opleiding de belangrijkste keuzes maken. Maar de Tweede Kamer neemt niet alleen besluiten, het vervult (ook) een rol als volksvertegenwoordiger. Zoals ik eerder schreef, betekent dit dat politici over onderwerpen op de politieke agenda de meerstemmigheid uit de samenleving moeten laten doorklinken. Alleen op die manier horen we zowel de stem hoger- als lageropgeleiden in het publiek debat. Lees “Mark Bovens: ‘Opkomstplicht kan meritocratie terugdringen’” verder

Juist arme kiezersgroepen negeren Bernie Sanders

“Poor people don’t vote…That’s ust a fact.” Met deze woorden ontketende Bernie Sanders in de Verenigde Staten een flinke rel. De presidentskandidaat van de Democraten kreeg in het tv-programma Meet the Press de vraag voorgelegd waarom hij juist in staten met de grootste inkomensongelijkheid de voorverkiezingen van Hillary Clinton verliest. Waarom wist hij – met zijn linkse politieke agenda – niet de stem van armere bevolkingsgroepen voor zich te winnen? Als verklaring wees Sanders met beschuldigende vinger naar de kiezer. Beter gezegd: naar de niet-stemmers. Lees “Juist arme kiezersgroepen negeren Bernie Sanders” verder