Sylvana Simons sluit zich aan bij DENK, de partij van de twee afgesplitste PvdA-Kamerleden Tunahan Kuzu en Selçuk Öztürk. Tijdens een uitgebreid interview in De Wereld Draait Door ging Simons uitgebreid in op haar politieke motivatie.
“Vrienden van mij zeiden weleens: ‘Sylvana, je moet de politiek in.’ Dan antwoordde ik: ‘Ik ben niet helemaal achterlijk, waarom zou ik?’ Dat heeft er mee te maken dat veel mensen dan denken aan de gevestigde politiek en de gevestigde partijen. Daar heb ik mij nooit toe aangetrokken voelt. In mijn optiek zijn juist heel veel van gevestigde partijen onderdeel van de problemen die wij vandaag zien in de samenleving, zoals verdeeldheid en xenofobie.”
Farid Azarkan sloot zich in maart al aan bij DENK. Hij gaf aan hoe de partij meer mensen bij de Nederlandse politiek wil betrekken: “Vanuit DENK proberen wij mensen die het al hebben opgegeven, zoals niet-stemmers, te bereiken. Wij zeggen tegen die mensen, kom bij de samenleving – al is het via ons in de politiek, want dan is je stem vertegenwoordigd.”
In de media kwam veel kritiek op het optreden van Simons in De Wereld Draait Door, onder andere omdat zij de vraag ontweek wat zij van de Armeense genocide vond. Tom Jan Meeus zette in NRC Handelsblad zijn vraagtekens bij de timing van de presentatie van Sylvana Simons. “Zij (de mensen van DENK, RJ) hadden geen tijd voor het Kamerdebat over Ebru Umar, en presenteerden Sylvana Simons met een video waarin zij het belang van verbinding benadrukt. Jazeker: Denk benadrukt het belang van verbinding. Alleen dus niet met Umar. Niet met nabestaanden van de Armeense genocide. Niet met Erdogan-critici. Denk is zo ontdaan over de verruwing en verrechtsing in deze maatschappij dat de partij zich eerst van die maatschappij isoleert en dan verbinding zoekt. Verbinding als pose.”
Opvallend is dat DENK op Facebook nu al meer likes heeft (ruim 34.000) dan de PvdA (27.000), GroenLinks (27.000) en CDA (14.680). Natuurlijk is dat ruim onvoldoende om de kiesdrempel te halen, maar het zegt absoluut iets over de aantrekkingskracht van de partij. Naar eigen zeggen mikt DENK op vijf zetels bij de komende Tweede Kamerverkiezingen. Slaagt de partij daar in, met behulp van voormalige niet-stemmers? Kan een partij als DENK de samenleving verbinden of creëert het ‘een nieuw hokje’, zoals Giel Beelen stelde in De Wereld Draait Door?